Wednesday, December 30, 2009

Парадоксот на Македонската жена

Пред некое време налетав на тема зошто жените даваат ? Каде се разви јалова дебата која ја потврдува старата цинична аксиома ништо не е за без пари. Мене не ми е јасно како може wannabe интелектуалка да се занимава со вакви смешни прашања а уште помалце да се буни против ова верување дека жените даваат. Ако даваш како прво имаш нешто вредно на пазарот и како второ ти одредуваш на кој ќе му дадеш нешто што во природата е бесплатно (освен што треба да утепаш некој мажјак и да докажеш дека си здрав ) . Јас не сваќам како да се буниш против нешто што иде во твој прилог и ти дава моќ. Ако даваш значи имаш моќ.А уште помалце не знам како жениве бараат еднаквост кога потоа бараат да бдат обожавани како божества како нашава wanna be интелектуалка која пастираше текст на еден маж кој вика дека ги обожава жениве покрај тоа што знаат да бидат крајно неподносливи и кои безмислосно знаат да цедат пари и енергија. Знам дека сеа треба да застанам на страна на жените и да напишам GIRL POWER (ziegh hail ) ама реалноста и вистината не спречуваат. Истата таа девојка исто така тврди дека нема прави мажи и дека сака мажот да и демонстрира сила (на овој или оној начин) а денес ми кенка дека она е на некој начин дискриминирана и зошто мажите велат дека жените даваат . Па жити се како у курац да бидете еднакви и третирани како такви кога од друга страна барате да бидете ставени на пиедестал и барате мажот да биде МАЖ(да ви преведам посилен од нив). Јас не знам што ги учеле децава у средно дали им ја пуштиле пепелашака за време на часот на вовед во право или социологија или пак им кажале дека секое право влече и обврска . И дека секој има права И обврски. Друга работа поради која ова го пишувам ми стана жал за маживе покрај што мораат да се изборат за добар изглед, манири, скапа облека, кариера и длабок џеб со кој во иднина ќе не издржуваат мора и одозгора да не викаат дека ние им даваме , ко демек крај на светот ќе биде ако дозволиме они да го викаат дека ние им даваме , во реална и практична смисла не мењава ама баш ништо. Јас не знам али ако навистина станеме еднакви според сите правила и прописи ние жените ќе треба да научиме да коваме шајки, менуваме гуми и сијалици, да знаеме како со компјутерот и остали гаџети , да можеме да си отвориме теглата, и да се тепаме исто така пошто да можеа повеќето мажи би ни акнале една убава кога сме во пмс . Исто така да заборавиме на издигањето и пиедесталот, на тоа он да плаќа пијачки, на тоа он да биде посилниот, да имаме визија за тоа што утре (не што ќе купуваш) да не кенкаме ради тоа што дошол во таа маица , да не кенкаме коа имаме пмс, да не смееме да им се убацуваме у муабет за политка со реченици„види ги за што зборат дај дружи ме “ да не приговараме за порното кое го гледаат, да се ебеме ко мажи а не да цивкаме не можам тоа или не сеа ме боли главата  и да одиме на факултети кои бараат валкање во вистинска смисла на зборот и да рмбаме на некое работно место(како на пример градежник) каде има ризик за нашето здравје кое ќе ни овозможи да заработуваме повеќе пари од сега .
И сеа дојдов до просветлувачкио заклучок дека просечната Македонска жена :
А) не знае што сака
Б)не знае да ги искористи тие услови што се перфектни за експлатација на мушкиот род туку и се буни против нив- глупа ко кур и крајно неспособна
В) има очајна потреба да биде репресирана за да има за што да мрчи (вратете се турци!)
Јас знам дека со векови сме биле третирани подоле од гомно и не вреднувале како стока ама тоа заврши (барем за мнозинството од жените), да бидеме реални ние сме имаме права дури и повеќе од мажите (затоа цивкаат по форуми дека не не бива) .
И да ве молам без вербален пролив и научете веќе еднаш дека турско заврши и дека пашата нема да ве зашамари два пати, издупи и напраи дете аман!

Friday, December 18, 2009

Зошто ?!

Улицата е мрачна светилките одамна не ги вклучуваат штедат струја во овој од бога заборавен град . Нема никој а е девет часот навечер се враќам од работа . Се шетам во овој град кој секој ден губи по стотина жители. Изграден за половина милион сеа живеат околу 300 000 . Секоја трета куќа е празна . Се прашував како добиваше по неколку стотини нови жители вој град кој до пред неколку декади секојдневно добиваше по неколку стотини жители, за кој имаше тепачка за место плус за живеење каде секојдневно се градеше до таа мера што сеуште во центалното подрачје надвиснуваат десетини гротескни градби кои биле изградени набрзина само колку да се добие некое живеалште плус сеа е само пуста руина. Ретко здогледував некое дете. Нема ни возила кои поминуваат тоа е многу ретко. Се обидов да се присетам на дел од муабетите на завчерашната забава коа прашував што се случувало овде за да се испразни градов толку многу . Оние кои беа моите работодавачи воедно и странци како мене одмавнуваа со раката и коментираа не прашвај гледај си ја својата работа . Кога ќе прашав некој кој живеел овде со налудничав поглед и страст ми објаснуваше дека за некакви ми ти зли сили кои сакале да го потиснат македонското за некаков ми ти индетитет за некакво ми ти име и спор. За предавници и александар македонски и за грција, дека продадените души заминале одовде и се спасиле од нив дека вака им е подобро . Ја гледав страста и воедно лудилото во неговиот поглед...
Што се десило војна сигурно не ... сум гледал градови како се опуштосуваат поради пропаѓање на индустриски капацитети но овој град растел и после пропаѓањето на фабриките негови.
Градот е пуст зјааат повеќето куќи празни се довлекувам во петкатната зграда без лифт која има околу десетина дуќани од кој само еден работи останатите нема ни наслов го издавам излозите одамна искршени . Се прашувам што ли е тоа што истерало одовде скоро двеста илјади жители а останатите ги доведува до некакво лудило кое секој пат излага на видело коа ќе прашам зошто ? Зошто нема иднина овој град и зошто изгледа како чума да прошло ... како странец веројатно никогаш нема да ја дознаам вистината ...зошто некои ја жртвуваат иднината за нешто што и онака исчезнува. Нешто што се топело а сеа одамна стопено нешто што сите држави и градови го губеле ...
Зошто овој град одбил да расте и да стане просперитетен ...
Зошто ?!

Monday, December 14, 2009

Okej се мислев да го пишам мислењево али денес сум доволно накурчена ќе бидам директна

Она што очигледно ве накурчи е тоа што васко ефтов удри на најлош можен начин по една од причините за стагнација и деградација на нашево општество а тоа е лицемерието и несвесноста .

Мене не ме фрапираше промискуитетот кај Вики туку несвесноста за тоа што навистина направила и колку ќе ја чини понатаму во животот на емоционален и социјален план нејзиниот егзибиционизам. Реално вики е преставник на се побројната група на граѓани кои се нарекуваат овци народски кажано. Не се свесни за својата улога во општеството, ниту за било која политичка ефтина манипулација, ниту за тоа декас е практично експлатирани и искористувани од разни разни луѓе на најразлични начини. Не се свесни при изборите што ги прават, кои се последиците и благодетите на тие избори .

Ова не го зборам на памет туку реално она што го видов во дискусијата е дека никој не спомна свесност ниту лицемерие освен у контекст за плукање на васета наш кој сакал-нејќел со ваква публика и овца од народ мора да прави вакви лејм емисии со ефтин сензационализам за да има некаква гледаност .

Она што никој не го спомна е дека нашево општество еден голем FAIL

-FAIL да продуцира свесна младина
-FAIL да продуцира образована младина која не би гледала вакви работи
-FAIL да продуцира помладок на интелектуалната елита за да даде реална слика на она што уствари е суштината на таа емисија иако беше замачкана со сензационализам и плукање врз ралева
-FAIL да се избори со културниот колонијализам кој доаѓа од србија а во скоро и бугарија
-FAIL да се избори со своите сопствени проблеми

Да не кажувам дека сме FAIL во голтање на егото и горделивоста и конечно како општество да прекинеме да се замозалажуваме и да ја видиме конечно грдата слика која не преставува нас како Македонија, како општество, како народ, а очигледно не сакаме затоа тонеме во бедни и победни јалови дискусии. А да не зборам како држава и народ дека тонеме иако се порекнува тоа упорно .

Втората работа и она што очигледно сите ги накурчи ама малце се зборуваше е нашето лицемерие .
Васко го изкарикира со анкетата али тоа е нашата реалност сакале или нејќеле да признаеме лицемерни сме до даска . Најдобар пример е протестите организирани во последно време : Протест против мењање на името - 30 души прв круг
-100-200 души втор круг
(не мешајте политика само цртам колку сме лицемерни)

Устите на сите ни се полни со морал, чесност и доблеснос, но реално тоа во реалност не се практикува (во спротивно до сеа улиците ќе ни беа поплочени со злато).Сите знаеме и сите молчиме и дозволуваме тоа лицемерие да ја уништи општесвената дебата , и да затруе секое можно место за дебатирање почнувајќи од блогерајот па се до кајгана каде мораше да се затвори политика и вести поради моралните норми кои ги проповедаа како шпанска инквизација дел од членовите.

Трето е културното освојување на македонскиот пазар од пинк и планета паинер мислам морам ли повеќе да зборам дури и оние кои не слушаат ваква музика неретко се принудени поради друштвото да присуствуваат вакви настани каде турбоволкот владее .
Недостасува наша оригинална култура на битисување и забавување ама очигледно неаме сили да создадеме своја .

Поштедете ме од вербалниот пролив момци знам дека ќе ви боде очи ова ...

Wednesday, November 25, 2009

Драга кајгана

зажелев за драга кајгана некако повеќе да пишам нешто безвезе и да го плеснам.
Драга ...
Безнадежно е , сеуште се палат ко мали дечиња на чоколадо во политка. Ми досади да им цртам дека си играат со нивните емоции и дека ништо нема да им бидне ако името се смени али ај драга како сите и ова некад мора да помине...
Мит бр 1: ќе го загубиме индетитетот.
-Хммм ... хм... чекај индетитетот нешто беше поврзано со нашата култура итн. Ај малце излезете прошетајте се ... Индетитет на што ? На спозоруши, заштитен знак ни е да му цркне козата на комшијата .На ксенофобија ?! на хомофобичност ?! на шовинизам?! на тоа ако видиме американец/западноевропеец посебно белец дека сме спремни да клекнеме да му го попушиме? Колку од нас денеска јаделе гравче тавче или некое рандом традиционално македонско јадење ? Гледам полн мекдоналдс и редици пред седмица , а колку што памтам хамбургерот не беше традиционално македонско јадење заедно со тостот, кроасаните и кифлите. Мањебитно...
Мит бр 2 : договорот од 1914 ...
Добро бе луди сте вие?! тие територии одамна се побугарчени/погрчени, грчката пропагандата и асимилација си го сторила своето. Демек ќе сте ги ослободувале аха да ќе ви даат една клоца и ќе ве испратат назад у Р.М. Населението таму одлучува не вие и вашите влажни соништа околу Голема Македонија(балкански синдром Голема ....)
Мит бр 3 :Нато и европа не сакаат внатре....
Се додека не почне да гори и сме стабилни ги боли уво за нас. Буквално не постоиме кај нив . На која дрога сте ставени ...
Ма дај не се залажувајте демек сме круцијални , немаме излез на море, немаме аслана инфраструктура мала држава сме ако сакаат ќе не средат дур да речеш ебење у здрав мозок
Та преку ми е од романтизмот и национализмот и бесмилените шизофрени мисли од малите мозоци кои мислат дека сме центар на светот. Патриоти ебете се , на крајот од денот знам дека пола до вас би се продале за едно пушење , брза нет конекција и хамбургер. Дај не ми ќенајте за името и за тоа колкав морал имате познато ми е тоа , сите сме чесни кога станува збор за некој друг и судиме ама коа ќе дојде редот за нашиот гз оддеднаш менуваме став демек се морало дрн дрн јариња а бе ај ако имало толку чесни и патриоти до сеа државава ќе цутеше.
Туку кажете ми како да се извлечеме од оваа каша пред да стигне работат до нож. Сериозна сум .

Saturday, November 21, 2009

И некаде помеѓу

И додека се двоумам дали да пишам еден долг пост на кајгана и да јадам бан на крај решив овде . Кој чита уствари и онака линкот ми е поставен на првата приказна. А ти ако читаш кој те ебе . Ако не ти се допаѓа оди плачи кај мајка ти и онака постов е пишан за да биде заборавен.
И додека слушам tainted love - gloria jones во весел ритам со лирики кои опишуваат болка и разочарување.Додека седам и се преслушувам себе си , денеска ме растресе една сурова реченица : нели не правеше компромиси?!
Е па друже изгледа дека сум правела. Изгледа како секое друго човечко битие потклекнувам. Пак ме потсетиа сеништата од минатото, илузијата која ја бркав. Јебеш сите се палиме на девојки од play boy. Ама најчесто завршуваме со локалната просечна девојка која има целулит на задникот. Сите бркаме наоми кембел ама таа е една па затоа мораме да бираме од тоа што е на лагер. Ми текнува кога направи споредба со лада и џип од најнова генерација. Е па друже јас ја бирам ладата знам дека нема да закочи кога ќе поминувам низ најлошиот дел од патот. Може не е најубав, најзгоден, најхрабар нема кај него атрибут нај ама знам дека утре кога ќе ми биде срање кога ќе се осеќам мизерно кога нема да имам каде ќе можам да се потпрам на него. Изгледа дека созреав, дека ми досади да бркам илузии и духови низ некоја пустина . Не сум доследна да, но да бидеме искрени кој е доследен на своите изјави? Кој не рекол дека е доблесен, кој не рекол дека бара нешто специјално ама на крај завршил со нешто обично? Скоро секој . Не сум Енди Ворхол, Кејт Мос или рандом ултра позната и ултра богата личност за да најдам нешто специјално . А и да бидеме искрени и еднашка ти кажав кога бараш за животен партнер не бараш најпаметен или најубав. Бидејќи тој знае дека е најпаметен , дека е најубав и тој ќе бара за себе најпаметна и најубава.Секој го бара најдоброто а не сваќа дека тоа се само евтини еготрипови и трофеи на ѕидот кои немаат никаква функција освен за фалење . Мене ми требаат силни столбови, штаки потпирачи не светкави трофеи. Мене ми треба рамо на кое да се потрам а не убава барбика.
Јебеш друже сите на крај правиме компромиси , само се надевам дека не сум направила преголем компромис . :)

Wednesday, October 28, 2009

Божицата


Додека чадот од цигари ми влегуваше во очи, и ја впивам мрачната и тегобна атмосфера која владееше во мојата спална. Ја гледав неа. Се трудев да се сетам од каде она тука, иако испарувањата од алхохол го спречуваа секој обид да се допре до закопаното сеќавање од вчерашната пиенка.
Седеше на работ од креветот облечена само по градник и гаѓички, со размачкана шминка со бушава коса која допираше до рамената. Поглед замаглен и уморен ја палеше својата прва цигара додека јас се трудев да се сетам што се случувало. Ме гледаше со ладен поглед за разлика од другите жени покрај кои се будев. Вообичаено прашуваа колкав сум и како се викам. Се трудеа барем да започнат разговор или бегаа тивко вцрвенети од срам бегаа од мојот стан . Но оваа беше ладна како камен како ова да се случува секој ден во нејзиниот живот. Со глас рапав ме понуди : „сакаш цигара ?“ а ме бодеше со поглед зошто ја гледав збунето. Како сакаше да ми рече мали што се чудиш секој ден е вака. Не сакаше да знае ништо за мене, не се ни трудеше со поглед да ме измерка, и беше гајле. Секоја надеж кај неа беше мртва ова и беше се што и преостанало . Декаденцијата тивкото тонење во алхохол и развратен пијан секс. Ја обожавав беше првата девојка која знам дека не и беше важно што мислам за неа, беше првата девојка која ќе и беше гајле ако и речев во фаца губи се и ќе заминеше без да трепне, без да прави драми, без да покаже била каква емоција за да се осетам глупаво. Беше првата што отворено можев да ја презирам , беше одвратна, евтина ама сепак боженствена. Отрпната од илјадниците удари од светот и луѓето секој следен удар кој доаѓа она нема да го сети . Празна школка да замавнам знам дека ќе мавнам во воздух. Ме восхитуваше фактот што беше подоле од мене , тепих на кој можев слободно да газам. Прв пат ми беше гајле што правам пред некого. Мирно ја изигнорирав не се ни трудев да ја прашам да не сака нешто, да и викнам такси . Но сепак сакав да остане правеше да се осеќам супериорно. Бев љубопитен дали позади ова лице што го гледам имаше нешто повеќе, дали има срце кое крвари. Сакав една дисекција да и направам. Ме интересираше што ја направило да биде ваква, декадентна божица. После пет минути откако ја испуши цигарата се облече и замина .
-еј чекај имаш ли име- ја прашав срамежливо се осеќав баш како оние девојки кои пред тоа ги шутнував.
Ме погледна најстудено на свет и рече не е важно.

И беше во право не е важно ...

Wednesday, October 21, 2009

ај да си се пожалам јас малце, пошто дадов збор I won't drooll over there so I do it over here.
Кое лицемерие , ни пречеле мажите да одат голи а да пројде некоја фуфа стегната со цицките надвор и минич , не е ни проблем кога се лигават на тиинејџеркине кои се облечени скудно летно време .Hell yea they are sexy.
Ама е проблем мажи да испарадираат (ако испарадираат уопште голи) пошто се геј . А секој ден што парадираат по дискотеки и кафичи спонзоруши кои уште им фали цена да стават на себе .Простено е пошто имаат цицки на себе и тоа што има шанса да ги плеснеш.

Hell yea...
Патем ако се плашите за децата, исклучете им го комјутерот,телевизорот и се останата техника и конекција со надворешниот свет , бидејќи геј парадата е вашиот најмал проблем за тоа како ќе влијае врз вашето дете , исто така забранете им да одат во школо да искачаат по можност ставете ги во стаклено ѕвоно молим вас

И така ... го љубам народов си копаат очи меѓусебно на теми кои не би требало , нејсе затоа сме последни на Балкану .


На пат кон ...

Роси, улицата веќе натопена со вода . Ги гледам капките како паѓаат . Се е мрачно околу мене се трудам што побрзо да стигнам до договореното место, до познато лице кое ќе ми даде чуство на топлина и малце светлина во студенилото и мракот кој ме обвива и кој труди да влезе во мене.
Што побрзо, што побрзо ...
Мрачни приказни почнуваат да се нижат една по друга ... Денес ќе ви раскажам една. Која ми се откри во најмрачниот момент на тоа кратко патување:
Таа имаше едвај 20, он повеќе од 25 . Двајцата се сретнаа ноќ , една ноќ во невидливиот простор, тој и се прикраде со пријателско лице додека она си играше наоколу со вистината и на другите им прикажуваше само делчиња од неа, водејќи ги во заблуда. Таму скитаат илјадници во тој свет барајќи само допир со себе си и човечноста, повеќето се веќе загубени, а за неа беше игралиште за него ловиште.

Ја заведе со насмевка, ја освои со тоа што и кажа дека е добра, дека е кршлива и дека ќе ја заштити. Како секое дете се предаде му ги даде сите оружја кои ги имаше и сета љубов која можеше да ја даде во тој свет, ко је толку хаотичен што никој не знае што е вистина, што е лага. Хаосот за малце ќе ги проголташе нив двајца, за малце ќе го изгубеа контактот. Тој одлучи да дојде во нејзиниот свет, за да не ја загуби. Уште повеќе паднаа во амбисот и тонеа тивко и се подлабоко во длабочините на емоциите и љубовта. Добија плод на нивната љубов....
Една вечер нивната идила се раскрши на парчиња. Како роза од тенки стаклени розеви ливчиња ја раздроби Носителот на смртта, го зеде него во пеколот. Една година толку доби од ѓаволот за возврат да може да живее во во нејзиниот свет. Договор потпишан со крв, нема бегство. Ниеден смртник не може да избега, дури и боговитене успеале да зибегаат од таков договор.
Скршена остана сама, сама со излитени писма, со излитени фотографии кои секоја вечер заспива со нив. Секоја вечер ја измачуваат демоните со тоа што и ги покажуваат сите убави моменти поминати со него, со насмевката која ја имала.Со неговиот лик, со допирот негов кој уште го осеќа . За момент ќе се насмевне кога ќе се присети на неговите шеги и прегратката негова. Следниот момент ги осеќа срчите од стаклената роза забиени во нејзините очи, затоа не може повеќе да ја види убавината на светот. Дојде денот кога демоните по грешка наместо во очите и ги забија срчите во срцето. Срцето застана ... од пеколот се чу крик , крик кој стигна до небото , крик од тага , крик од љубов, крик од болка ...